Ανακοίνωση της Ταξικής Ενότητας Φαρμάκου και Ιατροτεχνολογικών επαγγελμάτων
Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει ξανά με έντονο τρόπο το ζήτημα των ωραρίων των φαρμακείων και γύρω από αυτό μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των ιδιοκτητών φαρμακοποιών, στο γνωστό μοτίβο των μεγάλων και μικρών φαρμακείων. Και δυστυχώς, αντί η φωνή των εργαζόμενων στα φαρμακεία να διατυπώνεται ανεξάρτητα και αντιπαραθετικά και στις δύο αυτές πλευρές των εργοδοτών, η κατάσταση της αναιμικής συνδικαλιστικής οργάνωσης των συναδέλφων στον κλάδο άρχισε ήδη να γεννάει τέρατα.
Κυκλοφορεί στα φαρμακεία μια «Έκκληση Φαρμακοϋπαλλήλων» από «Επιτροπή Αγώνα συναδέλφων» οι οποίοι ζητούν υπογραφές σε ένα κείμενο που, κατά περίεργο τρόπο, διακινείται σε συναδέλφους φαρμακείων από εργοδότες φαρμακοποιούς, ιδιοκτήτες φαρμακείων οι οποίοι ζητούν από το προσωπικό τους να υπογράψει το κείμενο.
Στο κείμενο οι «συνάδελφοι» αντιδρούν στο «τρομακτικό ενδεχόμενο επιστροφής στο 40ωρο»(!) (ίσως θα ήθελαν αν είναι δυνατόν να μην κλείνουν καθόλου τα φαρμακεία), μας λένε ότι το διευρυμένο ωράριο των έξι ημερών και 70 και 80 ωρών τους έδωσε δουλειά και αν καταργηθεί θα πρέπει να απολυθούν, κάνουν έκκληση στα συνδικαλιστικά όργανα και την κυβέρνηση να σταθούν στο πλευρό τους. Πρόκειται για ένα κείμενο εξόφθαλμα κομμένο και ραμμένο για τη στήριξη των συμφερόντων της μιας μερίδας των φαρμακοποιών. Έχει όμως και δύο σημαντικές «παρενέργειες»: βάζει τους ίδιους τους εργαζόμενους να επιχειρηματολογούν για την απόλυσή τους λύνοντας τα χέρια των εργοδοτών και διχάζει τους φαρμακοϋπάλληλους με διαχωρισμούς που στην πραγματικότητα αφορούν μόνο τους εργοδότες τους (εκτός και αν κανένας συνάδελφος μοιράζεται τα κέρδη είτε των μεγάλων είτε των μικρών φαρμακείων και δεν το ξέραμε).
Σε όλα τα παραπάνω οι πραγματικοί συνάδελφοι και οι εργαζόμενοι του κλάδου θεωρούμε το κείμενο «τους» ένα άθλιο προϊόν συναλλαγής με τους εργοδότες και θα μείνει σαν ένα κείμενο που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα, όχι μόνο των συναδέλφων, αλλά και όλων των εργαζομένων.
Δεν αναφέρει το κείμενο λέξη για τα ατελείωτα ωράρια εργασίας μας, τις άθλιες αμοιβές μας, τις απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες μας, τις υποχρεώσεις μεσαιωνικού τύπου για απλήρωτη δουλειά-αγγαρεία τα Σάββατα, τις επιδοτήσεις των αφεντικών για αυτές τις «θέσεις εργασίας» με τα ΕΣΠΑ και τα προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας. Για ποιες ακριβώς αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας μιλάει το κείμενο;
Δεν εξηγεί το κείμενο τελικά ότι θέσεις εργασίας στον κλάδο χάνονται ακριβώς από το όργιο που έχει στηθεί με τα ωράρια των εργαζόμενων, από τα 50ωρα τη βδομάδα και βάλε, από την τσάμπα δουλειά τα Σάββατα και τις απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες, από το «δούλεψε παραπάνω για να μην σου κατεβάσω τα μισθό στα 500 ευρώ», τελικά από το ότι οι εργοδότες βάζουν κάθε εργαζόμενο να δουλεύει για δύο.
ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ απαντάμε
-Πιστεύουμε ότι εργαζόμενοι και εργοδότες ΔΕΝ έχουν τα ιδια συμφέροντα! Γι’ αυτό και πρέπει να παλέψουμε για την κατάργηση του διευρυμένου ωραρίου και να εμποδίσουμε την εξαήμερη εργασία, την εξαθλίωσή μας με τις 10ωρες και 12ωρες βάρδιες. Γι’ αυτό και πρέπει συλλογικά να αγωνιστούμε για να εμποδίσουμε απολύσεις σε φαρμακεία και να επιβάλουμε αξιοπρεπείς μισθούς και ωράρια απέναντι σε «μικρούς» και «μεγάλους» εργοδότες
-ΔΕΝ θεωρούμε τους άνεργους συναδέλφους μας σαν ένα ξεχωριστό κομμάτι. Παλεύουμε μαζί τους για επιδόματα ανεργίας ίσα με τον βασικό μισθό, σε όλη την διάρκεια της ανεργίας τους. Απαιτούμε ΜΕΙΩΣΗ των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση των αμοιβών, για «λιγότερη δουλειά-δουλειά για όλους».
-Διεκδικούμε Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που να κατοχυρώνει όλα τα παραπάνω, σαν ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΞΑΣΦΆΛΙΣΗ των εργασιακών, εργατικών και συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων.
-Παλεύουμε για ένα ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ, ΤΑΞΙΚΟ συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα που να ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ με βάση τα δικά τους συμφέροντα ανεξάρτητα από τα συμφέροντα των εργοδοτών.
-Καλούμε τους συναδέλφους μας όχι μόνο να μην υπογράψουν το άθλιο αυτό κείμενο, αλλά και να το καταδικάσουν. Να συσπειρωθούμε στα εργατικά σωματεία, να οργανωθούμε και να παλέψουμε συλλογικά.
Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει ξανά με έντονο τρόπο το ζήτημα των ωραρίων των φαρμακείων και γύρω από αυτό μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των ιδιοκτητών φαρμακοποιών, στο γνωστό μοτίβο των μεγάλων και μικρών φαρμακείων. Και δυστυχώς, αντί η φωνή των εργαζόμενων στα φαρμακεία να διατυπώνεται ανεξάρτητα και αντιπαραθετικά και στις δύο αυτές πλευρές των εργοδοτών, η κατάσταση της αναιμικής συνδικαλιστικής οργάνωσης των συναδέλφων στον κλάδο άρχισε ήδη να γεννάει τέρατα.
Κυκλοφορεί στα φαρμακεία μια «Έκκληση Φαρμακοϋπαλλήλων» από «Επιτροπή Αγώνα συναδέλφων» οι οποίοι ζητούν υπογραφές σε ένα κείμενο που, κατά περίεργο τρόπο, διακινείται σε συναδέλφους φαρμακείων από εργοδότες φαρμακοποιούς, ιδιοκτήτες φαρμακείων οι οποίοι ζητούν από το προσωπικό τους να υπογράψει το κείμενο.
Στο κείμενο οι «συνάδελφοι» αντιδρούν στο «τρομακτικό ενδεχόμενο επιστροφής στο 40ωρο»(!) (ίσως θα ήθελαν αν είναι δυνατόν να μην κλείνουν καθόλου τα φαρμακεία), μας λένε ότι το διευρυμένο ωράριο των έξι ημερών και 70 και 80 ωρών τους έδωσε δουλειά και αν καταργηθεί θα πρέπει να απολυθούν, κάνουν έκκληση στα συνδικαλιστικά όργανα και την κυβέρνηση να σταθούν στο πλευρό τους. Πρόκειται για ένα κείμενο εξόφθαλμα κομμένο και ραμμένο για τη στήριξη των συμφερόντων της μιας μερίδας των φαρμακοποιών. Έχει όμως και δύο σημαντικές «παρενέργειες»: βάζει τους ίδιους τους εργαζόμενους να επιχειρηματολογούν για την απόλυσή τους λύνοντας τα χέρια των εργοδοτών και διχάζει τους φαρμακοϋπάλληλους με διαχωρισμούς που στην πραγματικότητα αφορούν μόνο τους εργοδότες τους (εκτός και αν κανένας συνάδελφος μοιράζεται τα κέρδη είτε των μεγάλων είτε των μικρών φαρμακείων και δεν το ξέραμε).
Σε όλα τα παραπάνω οι πραγματικοί συνάδελφοι και οι εργαζόμενοι του κλάδου θεωρούμε το κείμενο «τους» ένα άθλιο προϊόν συναλλαγής με τους εργοδότες και θα μείνει σαν ένα κείμενο που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα, όχι μόνο των συναδέλφων, αλλά και όλων των εργαζομένων.
Δεν αναφέρει το κείμενο λέξη για τα ατελείωτα ωράρια εργασίας μας, τις άθλιες αμοιβές μας, τις απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες μας, τις υποχρεώσεις μεσαιωνικού τύπου για απλήρωτη δουλειά-αγγαρεία τα Σάββατα, τις επιδοτήσεις των αφεντικών για αυτές τις «θέσεις εργασίας» με τα ΕΣΠΑ και τα προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας. Για ποιες ακριβώς αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας μιλάει το κείμενο;
Δεν εξηγεί το κείμενο τελικά ότι θέσεις εργασίας στον κλάδο χάνονται ακριβώς από το όργιο που έχει στηθεί με τα ωράρια των εργαζόμενων, από τα 50ωρα τη βδομάδα και βάλε, από την τσάμπα δουλειά τα Σάββατα και τις απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες, από το «δούλεψε παραπάνω για να μην σου κατεβάσω τα μισθό στα 500 ευρώ», τελικά από το ότι οι εργοδότες βάζουν κάθε εργαζόμενο να δουλεύει για δύο.
ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ απαντάμε
-Πιστεύουμε ότι εργαζόμενοι και εργοδότες ΔΕΝ έχουν τα ιδια συμφέροντα! Γι’ αυτό και πρέπει να παλέψουμε για την κατάργηση του διευρυμένου ωραρίου και να εμποδίσουμε την εξαήμερη εργασία, την εξαθλίωσή μας με τις 10ωρες και 12ωρες βάρδιες. Γι’ αυτό και πρέπει συλλογικά να αγωνιστούμε για να εμποδίσουμε απολύσεις σε φαρμακεία και να επιβάλουμε αξιοπρεπείς μισθούς και ωράρια απέναντι σε «μικρούς» και «μεγάλους» εργοδότες
-ΔΕΝ θεωρούμε τους άνεργους συναδέλφους μας σαν ένα ξεχωριστό κομμάτι. Παλεύουμε μαζί τους για επιδόματα ανεργίας ίσα με τον βασικό μισθό, σε όλη την διάρκεια της ανεργίας τους. Απαιτούμε ΜΕΙΩΣΗ των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση των αμοιβών, για «λιγότερη δουλειά-δουλειά για όλους».
-Διεκδικούμε Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που να κατοχυρώνει όλα τα παραπάνω, σαν ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΞΑΣΦΆΛΙΣΗ των εργασιακών, εργατικών και συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων.
-Παλεύουμε για ένα ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ, ΤΑΞΙΚΟ συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα που να ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ με βάση τα δικά τους συμφέροντα ανεξάρτητα από τα συμφέροντα των εργοδοτών.
-Καλούμε τους συναδέλφους μας όχι μόνο να μην υπογράψουν το άθλιο αυτό κείμενο, αλλά και να το καταδικάσουν. Να συσπειρωθούμε στα εργατικά σωματεία, να οργανωθούμε και να παλέψουμε συλλογικά.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ
